Ιστορίες καιρού




με αφορμή το Παραμύθι με τα χρώματα του Αλέξη Κυριτσόπουλου

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Αθήνα
Δεκέμβριος 2012 - Ιανουάριος 2013

48α Δημήτρια, Θέατρο Άνετον, Θεσσαλονίκη
19-20 Οκτωβρίου 2013

«Σήμερα θα δούμε πώς το ουράνιο τόξο πήρε μαζί του όλα τα χρώματα κι έφυγε κι άφησε όλο τον κόσμο ασπρόμαυρο.»¹

Οι οχτώ ήρωες του παραμυθιού μας περπατούν ανάμεσα σε εικόνες, χρωματιστές και ασπρόμαυρες, αναμετρώνται με τα μεγέθη και με τις κλίμακες, συστήνονται με το σχήμα και με το άσχημο, ισορροπούν και ανατρέπονται, ξεδιπλώνουν τις δικές τους ιστορίες, ψάχνοντας να βρουν το ουράνιο τόξο². Μιλούν, χορεύουν, τραγουδούν, σχηματίζουν μια ορχήστρα³, παίρνουν μέρος σ' ένα κυνήγι θησαυρού, σ' ένα ταξίδι, σε μια περιπέτεια.

Και,
κάνοντας ασκήσεις με το φανταστικό,⁴
ζήσανε αυτοί καλά,
κι εμείς;




--
1. Κυριτσόπουλου A., Παραμύθι με τα χρώματα, Κέδρος, Αθήνα, 1976.

2. (…) Μπορεί το Ουράνιο Τόξο να το δούμε από χίλια μέτρα μακριά, κι ωστόσο να νομίζουμε ότι θα το πιάσουμε στο χέρι μας. Το Ουράνιο Τόξο λειτουργεί σα μια εξισωτική οπτική εμπειρία. Είναι εγγενώς προσωρινό, απροσδιόριστο, θαυμάσιο. Η εικόνα του oυράνιου Τόξου εκτείνεται στο χρόνο, υπερβαίνοντας τις ιστορίες μας, όπως τις γνωρίζουμε και όπως τις έχουμε αρχειοθετήσει, και λειτουργεί σα μια φόρμα σταθερή και αμετάλλακτη..(…) Παρά το γεγονός ότι το oυράνιο τόξο έχει, ως σύμβολο, πολλαπλώς χρησιμοποιηθεί, έχει υποστεί πολιτική αξιοποίηση, έχει γίνει σήμα και έχει εμπορευματοποιηθεί, ένα ζωντανό πρισματικό oυράνιο τόξο περισώζει πάντα την ικανότητα να συνταράζει την καθημερινότητά μας. Δείχνει ελπιδοφόρο, ποθητό, αισιόδοξο, γεμάτο πνεύματα και νοήματα.(…)
Michael Jones McKean, The Rainbow: Certain Principles of Light and Shapes Between Forms. Bemis Center for Contemporary Arts, New York City, June 1–September 15, 2012.

3. kiss your face. Turn your cheek. Lay your head down. Don't say nothing, no. I can see when you're lying oh. When you're alone, you're so alone. We all have dreams we forget. When you're alone, you're so alone. Now you want to go where no one is lonely. And rose water drips from my mouth like honey.
Dark dark dark, In your dreams, άλμπουμ "WILD GO", 2010

4. Η Αλίκη γέλασε. "Δεν ωφελεί να προσπαθήσω", είπε. "Κανείς δε μπορεί να πιστέψει απίθανα πράγματα." "Τολμώ να πω πως δεν έχεις κάνει αρκετή εξάσκηση", είπε η Βασίλισσα. "Όταν εγώ ήμουν στην ηλικία σου, έκανα εξάσκηση μισή ώρα κάθε μέρα. Γι' αυτό, μερικές φορές έχω καταφέρει να πιστέψω ακόμα κι έξι απίθανα πράγματα πριν από το πρόγευμα."
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων & Μέσα απ'τον καθρέφτη, του Λούις Κάρολ, μετάφραση: Παυλίνα Παμπούδη, Αθήνα, εκδόσεις Printa, 2003


Σύλληψη-Ιδέα: default company
Σκηνοθεσία: Ξένια Θεμελή, Αλεξία Μπεζίκη, Καλλιρρόη Παπαδοπούλου
Χορογραφία: Ξένια Θεμελή, σε συνεργασία με τους ερμηνευτές
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Φωτισμοί (48α Δημήτρια): Νίκος Βλασσόπουλος
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Σκηνικά: Φωτεινή Λαζαρίδου-Χατζηγώγα
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Βοηθός σκηνογράφου: Έλενα Αντωνοπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δήμητρα Λιακούρα
Ερμηνεύουν: Μανώλης Γιαννίκιος, Δημοσθένης Γρίβας, Ξένια Θεμελή, Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Αλεξία Μπεζίκη, Δανάη Νίλσεν, Αλέξης Τσιάμογλου, Γιώργος Φριντζήλας

Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών
Σύμβουλος παραγωγής: Άρτεμις Μακρίδου
Οργάνωση παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη
Επικοινωνία-Προώθηση: Αριάδνη Χατζητάτση

www.sgt.gr/gr/programme/event/838